schuilenburg 5

In APAN/EXTERN 12 (1993) worden in het artikel ‘Smildien uit Eelde (Drenthe)’ op blz 63, twee spitsen van Schuilenburg getoond. Ze staan omschreven als: Smildienspitsen op afslag. Op de foto de rechter en de linker spits. Op Schuilenburg werden in totaal zes van deze spitsen gevonden. Dit type spits komt ook voor binnen de Smildiengroepen van Hoogersmilde, Hijken en Eemster. Het midden paleolithische karakter werd er mede door aangetoond, want deze sptsen zijn typisch voor die cultuurfase.

De Smildiencultuur werd voor het eerst in situ op het Drents keileemplateau aangetoond tijdens de opgravingen van Hoogersmilde 1965 en Hijken 1967. Deze vindplaatsen werden in 1975 vals verklaard. Eemster nogmaals in 2004. De ROB-opgraving van Schuilenburg in 1988 was de derde in situ toetsing van een midden paleolithische in situ op het Drents/Friese keileemplateau.

Interessant is dat toen de ontdekker van Schuilenburg, Henk Geertsma, in 1986 materiaal van de vindplaats, waaronder een aantal spitsschaven, aan Vermaning liet zien deze enthousiast opmerkte: "Eindelijk is het ook ergens anders gevonden".

De opgraving van de Schuilenburg-site heeft helaas geen enkele invloed gehad op de status van het Smildien. Daar veranderde niets aan. Vals! Schuilenburg bleef dat lot bespaard, maar kreeg wel een nieuwe status, nl 'incerto facto' - 'onzeker hoe ontstaan'.

Drie van de zes spitsschaven van Schuilenburg. De twee met geschreven tekst werden op 18 december 1988, samen met nog ander materiaal, aan Stapert ter determinatie aangeboden. Zijn conclusie was: 'incerto facto'. Met deze benaming gaf hij, volgens eigen zeggen, de beperktheid van zijn kennis aan. Er kan dan ook vanuit worden gegaan dat hij niet op de hoogte was van het feit dat met dit type spits of spitsschaaf het midden paleolithische karakter van Schuilenburg juist werd bevestigd. De spits midden-boven is een denticulé of getande spitsschaaf. Ook dit type behoort tot de spitsinventaris uit het Midden Paleolithicum. Het komt ook in de collectie Eemster voor. In vele boeken over de Steentijd worden dit soort spitsen getoond en besproken.